تاریخچه حلقه ازدواج و ایران

تاریخچه حلقه ازدواج و ارتباط یا ایران!

اگر بخواهیم درباره تاریخچه حلقه ازدواج بحث کنیم، نظریه های مختلفی وجود دارد. تقریبا همه کشورهای با پیشینه طولانی، به نوعی موضوع را به کشور خود مرتبط می کنند! بنابراین نمی توان به طور قطع گفت، اولین بار چه کسی این حلقه را به دست کرده است. در این پست سایت سلام بانو به چند مورد از تاریخچه حلقه ازدواج می پردازد که احتمال بیشتری دارند. همراه من باشید تا این دو تفکر را بررسی کنیم.

یکی از کهن ترین و فراگیرترین آیین ها در تمان جهان به دست کردن حلقه ازدواج است! حلقه ای که نمادی از عشق و پیمان ابدی بین دو نفر است، در مراسم ازدواج به دست هم می کنند. شواهد قطعی از تاریخچه حلقه ازدواج در دست نیست و تاریخ شناسان تنها با شواهد کوچکی که وجود دارد، حدس های گوناگونی زده اند.

در یکی از این بررسی ها گفته می شود تاریخچه حلقه ازدواج به زمان مصر باستان برمی گردد. عنوان شده است که هیروگلیف در نوشته هایی که به شکل مصور است، حلقه را نمادی از جاودانگی و ابدیت می داند. به این صورت که با بدست کردن حلقه ازدواج همسر، امید به ماندگاری و جاودانه بودن رابطه داشتند. همچنین تقریبا نزدیک به سال ۹۰۰ میلادی، مسیحیت از این رسم (به انگشت کردن حلقه ازدواج) در مراسم ازدواج استفاده می کردند.

با توجه به نتیجه تحقیقات در دین یهود، بعضی بر این باور هستند که تاریخچه حلقه ازدواج به یهودیان مربوط است. این بررسی عقیده یهودیان به رگ خاصی را نشان می دهد که از این انگشت به صورت مستقیم به قلب متصل است (در بعضی متون این عقیده را به یونانیان نسبت داده اند)! بنابراین در آن زمان، حلقه را به عنوان یک شی، برای ارتباط با قلب زوج خود در دست او می کردند. در نمونه های دیگری تاریخچه حلقه ازدواج را به اروپا و یونان مرتبط می دانند.

اما یکی از احتمالات بسیار قوی در این زمینه، در ارتباط با گذشته ایران و تاریخچه حلقه ی مهر در آداب و رسوم میترائیسم است. میترا ایزد مهر، عشق و وفاداری در دیدگاه ایرانیان بوده است. در تمامی نقش نوشته ها و آثار باقی مانده مربوط به میترائیسم، حلقه مهر در انگشت میترا قابل مشاهده است. گفته می شود بیش از سه هزار سال قبل در مراسم ازدواج، به عنوان نمادی بر پیروی از میترا، حلقه به دست یکدیگر می کردند. به این وسیله علاوه بر تاکید به پیروی از میترا، از او می خواستند تا آنها در پایداری ازدواج کمک کند و بر سر پیمانی که بسته اند، باقی بمانند.

اگر نگاهی به نقش و نگارهای به جا مانده از دوران هخامنشیان بیاندازیم، می توان این نکته را متوجه شد. پادشاهان تبادل حلقه می کردند و این کار نمادی از تاکید بر عهد خود است. آنها با این کار، حکمرانی بر سرزمینی خاص را به کسی می سپردند و با دادن حلقه به حکمران جدید، نشان از پیمان با او می دادند. در عهد و پیمان های دیگر هم این موضوع نمایان است. این نوع پیمان با گذشت زمان، به شکل امروزی تغییر کرده و برای عهد در مراسم ازدواج به کار می رود.

نمونه دیگری بر تاکید این مدعا وجود دارد که از اشیا مفرغین در شوش کشف شده است. مجسمه ای از همسر پادشاه ایلام که بدون سر است و در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. در دست چپ این مجسمه، حلقه ای در انگشت حلقه او وجود دارد و از آن به عنوان شاهد بر وجود تاریخچه حلقه ازدواج در ایران باستان یاد می شود.